ASTRO Moonbin 22 Eylül 2022 tarihinde Cosmopolitan ile yaptığı röportajda kardeşinden, çocukluk hayalinden ve sektöre giriş hikayesinden bahsediyor
Kısa bir süre önce Busan’da düzenlenen “Water Bomb Festivali”nde çok konuşuldun. Özellikle de üstsüz halin hakkında.
Moonbin: Yani, Water Bomb Festivali bol sulu olduğundan üstümü çıkarmanın çok normal bir şey olduğunu düşünmüştüm. Bu kadar iyi tepkiler alacağımı düşünmemiştim. Aslında sahne biraz hayal kırıklığı oldu benim için. Doğru düzgün dans bile edemedim ve şarkının ortasında kulaklığım çıktı falan…
Yine de bu festivalin en iyi yani atmosferin tadını çıkarmak değil mi?
Moonbin: Öyle. Bu benim Water Bomb Festivali’ne ilk gelişimdi ama seneye tekrar gitmek istiyorum. Festivale uygun bir şarkı olmasının da güzel olacağını düşündüm. Takip etmesi kolay, kalp atışınızın sesi ile senkronize bir ritmi olan.
Her zamanki ASTRO performansından farklı bir şeyler hissettin mi?
Moonbin: Konserlerde hayranların çoğu bizi izlemeye geliyor, ancak festivallerde sayısı belli olmayan seyirciler var, bu yüzden beni birazcık geriyor. Ama sahneye çıkar çıkmaz atmosfere kapılıp o gerginliği atıyorsunuz.
Sahne insanıyım diyebilir misin?
Moonbin: Sanırım sahnede olmak için uygun bir tipim. Sahne için çok hassasım, özellikle de bir şeyi ilk kez sunacak olduğumda. Etrafımdaki insanlar bunu pek belli etmediğini söylerler. Ama yine de sahneye adımımı attığımda hissettiğim o gerginlik kayboluyor diyebilirim.
Water Bomb Festivali videosunun altında “Dans hareketleri çok daha ayrıntılı görünüyor, çünkü tüm küçük kasları görebiliyorsunuz.” diyen birçok yorum vardı. Ne kadar pratik yapıyorsunuz?
Moonbin: Detaylara çok dikkat ediyorum. Tüm hareketleri yavaşça gözden geçiriyorum, aynada kendime bakıyorum ve ritme uyumlu bir şekilde tekrar yapıyorum. Sonrasında da şarkıyla bir bütün olacak şekilde üstünde çalışıyorum. Bunu defalarca tekrarlıyorum. Aslında üzerinde zaman geçirdikçe o ilk oluşturduğunuz detaylar yavaş yavaş kaybolabiliyor. Bazen kıyafetler nedeniyle hareket kısıtlamaları da oluyor. Bu yüzden çalışırken “ah be” diyerek tekrar detaylara odaklandığım oluyor.
Instagram’ınıza baktığımda, bir süre önce gittiğiniz yurtdışı konseri sonrasında kendinize zaman ayırabilmişsiniz gibi görünüyor.
Moonbin: Sidney’e gittiğimizde boş bir günümüz vardı, bu yüzden Sanha ile çamur yengeci ve biftek yiyip, denize karşı dinlendik.
Yurtdışına seyahat etmeyi seviyor musun?
Moonbin: Seyahat etmeyi pek sevmem ama spontane bir şeyler yapma eğilimindeyim. Düşündüm de, hiç yalnız seyahat etmedim.
Yalnız seyahat etmekten pek hoşlanmıyorsun sanırım?
Moonbin: Sevmediğimden değil ama tek başıma gidebileceğimi düşünmedim sanırım. Sık sık yalnız çalışırım….
Yalnızken nasıl vakit geçirmeyi seviyorsun peki?
Moonbin: Genelde çok fazla YouTube videoları izlerim. Dans videoları ve şarkı videoları izliyorum. Diğer şarkıcıları ve bizim videolarımızı izliyorum. Bazen boş boş takılıyorum. Oyun oynuyorum, web çizgi romanları okuyorum. Evde çok uzun süre vakit geçirdiğimi düşündüğümde de hava almak için dışarı çıkıp koşuyorum. Sokakta koştuğunuzda “Evet, dünyada başka insanlar da varmış” diye düşünüyorsunuz. Yaşadığımı hissediyorum.
Boş takıldığında düşüncelere dalıyor musun?
Moonbin: Genellikle farklı düşüncelere dalıyorum. Düşünceler sürekli birbirini takip ediyor. Örneğin şu tarz bir şarkı olsa, konsepti nasıl olur ve şöyle bir koreografimiz olsa tepkiler nasıl olur diye düşünüyorum.
Çeşitli düşünceler bile tamamen işle ilgili. (Gülüyor)
Moonbin: Bu doğru (gülüyor).
Sence insanlar iyi mi yoksa kötü mü doğar?
Moonbin: Daha önce bir kitap tartışmasında bundan bahsetmiştim. Stajyer olduğum dönemde, 16 yaşında falandım sanırım? O zamanlar bunun cinsiyetçilik olduğunu düşünmüştüm. İnsanlar, insanların her şeyin primatı olduğunu söyler. En iyi avcılar olarak hayatta kalmak için diğer canlıları öldürürler. Bunu göz önünde bulundurduğumda, hayatta kalmanın içgüdüsel olarak kötülüğe yakın olduğunu düşünüyorum. Büyüdükçe iyiyi kötüden ayırt etmeye başlıyorsunuz.
Peki, nedensellik hakkında ne düşünüyorsun?
Moonbin: Bence doğru. Budizm karmadan bahseder. Dindar biri değilim ama ne ekersen onu biçeceğine inanıyorum. Ayrıca, kahramanın zorlukların üstesinden geldiği ve sonunda zafer kazandığı iyi adam/kötü adam temalı filmlerden de hoşlanıyorum.
Eğer neden-sonuç ilişkisine inanıyorsan, kötü bir şey olduğunda “Ben ne yaptım da cezalandırıldım?” tuzağına düşmek kolaydır.
Moonbin: Evet, sanırım geriye dönüp baktığımda “Nerede yanlış yaptım?” diye düşündüğüm çok zaman oldu. Bence hatırlamak önemli, ancak bir şeyleri çözemediğimizde sebep aramak için geçmişe çok fazla takılmamak gerekiyor. Eskiden yaşadığım bazı olayları hatırlayıp “Bunu bu sebeple yaptım demek” diyerek kendime mantıklı sebepler aradığım bir dönemim oldu.
Birdenbire aklıma geldi ama bu çekim için dekor olarak kılıcı hazırlarken aklıma kısa süre önce verdiğin bir röportaj geldi. Çocukluk hayalin kılıç ustası olmakmış.
Moonbin: Küçükken kılıç dövüşünü çok severdim. Evde her zaman bir oyuncak kılıcım olurdu. Sanırım ilkokul birinci sınıftayken, resim günlüğüme hayallerimi yazmam istendiğinde, elimde kılıçla bir resim çizmiştim.
Böyle bir işin var olduğuna gerçekten inanıyor muydun?
Moonbin: Bilmiyorum. (Gülüyor) O zamanlar popüler dizi Jumong’u izlerken okçuluk ve kılıç ustalığına ilgi duyuyordum.
Kiminle kılıç dövüşü yapardın peki?
Moonbin: Kardeşimle. Aramızda bir yaş olduğu için birlikte çok fazla vakit geçirir, oyunlar oynardık. Hayal meyal hatırlıyorum ama sanırım agresif olan taraf ben oluyordum. Genelde oyunumuz birimizin ağlamasıyla sona eriyordu (gülüyor).
Kılıç ustası olma hayalin ne kadar sürdü?
Moonbin: Hayalim çocuk giyim modelliğine başladığımda “ünlü” olmak olarak değişti.
Sonra bir eğlence ajansına girdin.
Moonbin: İlkokul 5. sınıftaydım. Çok küçüktüm. Seçildiğim için çok şanslıydım ve hayatımın bu yönde şekilleneceğini düşünmemiştim. Yine de karmamı iyi oluşturduğumu düşünüyorum.
Sadece şanslı olduğunu düşünmek için çok uzun bir stajyerlik hayatı geçirdin.
Moonbin: Yapmayı bildiğim tek şey buydu, bu yüzden çok çalıştım. Kulağa nasıl gelir bilmiyorum ama insanların bana düşündüğümden daha iyi baktığını düşünüyorum.
Başka bir deyişle, standartların çok yüksek.
Moonbin: Belki de. Stajyerken çok titiz bir eğitim aldım. ASTRO ilk çıktığında “yetenekli” olarak değerlendirilen bir grup oldu. Sadece bir gösteriye hazırlanmak için 2-3 gün boyunca çalıştığım zamanlar oluyor. Stajyer olduğumuzdan beri haftada birkaç kez koreografi oluşturma üzerine çalıştık, bu yüzden bu kadarını yapabileceğimizi düşünüyorum.
Geçenlerde BTS’ten RM “K-pop idol sistemi insanların olgunlaşmasına izin vermiyor” düşüncesini paylaştı.
Moonbin: Çıkış yaptığımız ilk zamanlarda ara vermeden bir şeyler yapmam gerekiyordu ve bir noktada “Bu doğru mu?” diye düşünmeye başladım. Kendime dönüp bakacak ve eksikliklerimi telafi edecek zamanım pek olmadı.
Yaşamın kendisi de hazırlıksız bir şekilde Dünya’ya düşmedi mi zaten?
Moonbin: Bu yüzden emin olmadığımda, sadece bağırıyorum. “Hey, bilmiyorum!” Siz de bana güvenin. Geçen yıl “Tiger”ı seslendirdiğimde sakatlığım nedeniyle vücudum eski formunda değildi. O zaman şöyle düşünmüştüm “Yapacak bir şey yok, olan olmuş, biz elimizden gelenin en iyisini yapalım ki sonra pişman olmayalım.”
Moonbin hayranı olmayanların bile geldiği o efsanevi video ‘One Tiger a Day’?
Moonbin: O zamanlar vücudum çok ağırdı ve çok fazla güç gerektiriyordu çünkü sahnede dans ederken asla yapmamam gerektiğini düşündüğüm şeyleri yapıyordum….
Hayranlar buna rağmen pes etmeyip o hareketleri yaptığın için ayrıca hayran kalmışlardır.
Moonbin: Ama hayatım boyunca ancak o yaşta yapabileceğim bir performanstı ve kayıtlara geçti. Bir yandan da ünlü olmanın en büyük avantajı bu. Birçok insan en çok parladığım anlara şahit oluyorlar.
Yakın zamanda kişisel bir fotoğraf kitabı yayımladın. Kendi içeriklerine dönüp baktığın oluyor mu?
Moonbin: Bu bir çeşit… Nasıl desem? Sarhoş olmak istediğiniz zamanlar olur ya. Bana “Aferin” dedirten efsanevi bir video var. Kendime güvenim azaldığında, eski performans videolarımı izliyorum.
Son zamanlarda seni cesaretlendiren bir şey var mı? Bir film repliği gibi.
Moonbin: Terminatör filmlerinden birindeydi ve kadın başrolün kafası karıştığında, erkek başrol elini tutuyor ve “Şunu yap” diyordu (bir parmağını elin bilekle birleştiği yerin ortasından orta parmağın ucuna kadar gezdiriyordu). Diyaloğu tam olarak hatırlamıyorum ama bir kez seçim yaptıktan sonra doğru olduğunu düşündüğünüz yolda ilerleyebileceğinizi ima ediyor gibiydi.
Son olarak, bir melek olsaydın ve tek bir iyilik yapma hakkın olsaydı, bu ne olurdu?
Moonbin: Kendi canlarına kıyan insanlara ikinci bir şans vermek isterdim. Aslında ne zaman, nerede, ne olacağını bilmiyoruz ama hayatımızı sürekli ölümü düşünerek yaşamıyoruz da. Bugün ne yiyecekleri ve yarın ne giyecekleri gibi mutlu düşünceler bir güne bile sığamazken kendi canlarına kıymalarının çok acı ve pişmanlık verici olduğunu düşünüyorum.
